1- با کلیک راست در صفحه ی ترسیم و انتخاب گزینه ی " صفحه ی ترسیم " وارد تنظیمات آن شوید و واحد اندازه گیری و فاصله ی اعداد محور را به π/2 تغییر دهید .

2- نقاط B=(1,2),A=(0,2) را تعریف کنید.

3- با دستور Circle[A,1] دایره را رسم کنید.

4-شی لغزنده αرا از نوع زاویه با دامنه ی تغییرات 0 تا 360 درجه و با دقت افزایش 1 درجه را ایجاد کنید

5- نقطه ی P=(cos⁡(α),2+sin⁡(α)) و سپس زاویه ی ∠PABرا با دستور Angle[B,A,P]مشخص کنید.

6-نقطه ی C به مختصات C=(x(P),2)را معین کنید.

7-پاره خط PCرا به نام sin⁡(α) ایجاد کنید.

8- نقطه ی D=(-1,2) را معین کنید و سپس پاره خط BDرا رسم کنید.

9- نقطه ی E=(α,sin⁡(α)) را مشخص کنید و با کلیک راست روی آن ، قابلیت رد گیری آن را فعال کنید

کودک خود را شاد تربیت کنید

تنبیه کردن کودک مهارت‌های ارتباطی کلید رشد شخصیت اجتماعی کودک محسوب می‌شود و به تدریج مهارت‌های رفتاری ارتباط با دیگران را می تواند می‌آموزند از طریق ارتباط با والدین، دوستان، فامیل و ... بیاموزد.

گوشه‌گیری کودکان و انزواطلبی از دوستان، اقوام و آشنایان نشانه اجتماعی نبودن آنان تلقی می‌شود،‌ اما مشکلی جدی به نظر نمی‌رسد! به نظر اغلب والدین، گوشه‌گیری در اصطلاح به غریبی کردن تعبیر می‌شود و به تدریج رفع خواهد شد.

با این حال گوشه‌گیری تنها نشانه اختلال در رشد شخصیت اجتماعی کودک نیست.

ناسازگاری، بدخلقی، رفتارهای هیجانی به ویژه میان جمع، زودرنجی، خجالتی بودن، قهر کردن مکرر و بی‌دلیل، مرافعه هنگام بازی با گروه همسالان و... نیز می‌تواند نشانه اجتماعی نبودن باشد و دردسرساز شود.

کودکان به تدریج مهارت‌های رفتاری ارتباط با دیگران را می‌آموزند و شخصیت اجتماعی آنان از طریق ارتباط با والدین، اعضای خانواده، اقوام و دوستان و همچنین حضور در مدرسه مرحله به مرحله رشد می‌کند، اما عوامل بسیاری نیز این رشد را متوقف می‌سازد و انسان اجتماعی درون کودک، نوجوان یا حتی جوان را کوچک‌تر از سن واقعی‌اش نگه می‌دارد.

اختلال رشد اجتماعی کودک زندگی آینده وی را با نابسامانی و عقده‌های روانی پیچیده مواجه می‌کند و از شانس وی برای برخورداری از یک زندگی سالم و مولد و دستیابی به موفقیت‌های فردی و اجتماعی می‌کاهد. الگوهای اجتماعی شدن مهارت‌های ارتباطی کلید رشد شخصیت اجتماعی کودک محسوب می‌شود.

دکتر مینا حمیدی، متخصص علوم تربیتی در این باره به یادگیری مهارت‌های ارتباطی از طریق الگوهای عملی اشاره می‌کند و می‌افزاید: «کودک از 3 سالگی به تدریج از رفتارهای غریزی دور می‌شود و از مهارت‌های اکتسابی در رفتارش استفاده می‌کند.

وی از طریق مشاهده کردن می‌آموزد که میان روابط افراد مختلف با یکدیگر مناسبات نسبتاً ثابتی وجود دارد و تلاش می‌کند از این مناسبات الگوبرداری کند.

احترام به بزرگ‌ترها، اظهار محبت، دست دادن و احوالپرسی و رفتارهای خاصی که از والدین و اعضای خانواده مشاهده می‌کند دنیای جدیدی پیش روی کودک می‌گشاید تا رفتارهای اجتماعی‌اش را گسترش دهد و به قول معروف همرنگ جماعت باشد.

مهارت‌های اجتماعی شدن در کودکان از مشاهده الگوهای رفتاری اطرافیان ناشی می‌شود و به همین دلیل است که کودک را آینه رفتار والدین می‌دانند.

کودک احترام گذاشتن، منظم بودن، محبت کردن، نحوه سخن گفتن و حتی شیوه بازی کردن را از والدین می‌آموزد. در حقیقت مناسبات خانوادگی را باید پایه مهارت‌های اجتماعی کودک دانست.»

وی نقش خواهر و برادر بزرگ‌تر را در فرآیند اجتماعی شدن کودک بسیار پررنگ می‌داند و توضیح می‌دهد: نتایج یک تحقیق در حوزه علوم رفتاری نشان می‌دهد ارتباط و الگوپذیری کودک از خواهر و برادر بزرگ‌تر در خانه تأثیری مستقیم و ملموس در رشد مهارت‌های اجتماعی وی دارد.

چون اعضای خانواده برای کودک الگوهای بی‌چون و چرا و قابل اعتمادی هستند و آنچه کودک در محیط خانه یاد می‌گیرد در وجودش نهادینه می‌شود.

در مقابل تک‌فرزندها مهارت‌های اجتماعی کمتری دارند، چون الگوهای محدودتری برای یادگیری رفتار اجتماعی در اطراف خود می‌یابند.

نقش گروه همسالان نیز در این زمینه مهم است. کودک دوستانش را همنوع خویش می‌داند و با آن‌ها احساس هم ذات‌ پنداری دارد. این ارتباط افقی در مقابل ارتباط عمودی با بزرگ‌ترها در ذهن و روان کودک بستر مناسبی برای یادگیری و پذیرش مهارت‌های اجتماعی ایجاد می‌کند. ارتباط با گروه همسالان از حدود 10 سالگی تا پایان دوره بلوغ به شدت عاطفی و تنگاتنگ می‌شود و گاه کودک در بسیاری مسائل خود را جزو گروه و نه فردی مستقل می‌پندارد.

اولین وظیفه والدین درباره مهارت‌های اجتماعی کودک ارائه الگوهای رفتاری مناسب به وی از طریق رفتار درست خویش است. پس از آن باید رابطه کودک با اعضای خانواده به ویژه سایر فرزندان را اصلاح کرد تا الگوی های قابل اعتماد به الگوهای منفی تبدیل نشوند.

دیگر این که باید به گروه دوستان کودک به ویژه در ابتدای بلوغ احترام ویژه قائل شد. برای کودکان در این سنین بد گفتن از دوستان توهین به شخصیت و انتخاب خودشان محسوب می‌شوند و اغلب نیز در مقابل والدین طرف دوستانشان را می‌گیرند و به هر طریق ممکن حتی با روش‌های منفی و پرخاش‌جویانه از آنان حمایت و رفع اتهام می‌کنند.

دخالت و توقع صحبت با کودک درباره نحوه رفتار با دیگران و تذکر نکات منفی و مثبت رفتارهای وی، بهبود نقش حمایتی والدین، آزادی نسبی در برقراری روابط اجتماعی، ارتقای شناخت کودک نسبت به محیط‌های اجتماعی و مناسبات ویژه آن‌ها و اجازه دادن به وی برای پرداختن به بازی‌های فکری و بدنی با گروه همسالان مهم‌ترین عواملی هستند که این متخصص علوم تربیتی در رشد شخصیت اجتماعی کودکان ضروری می‌داند.

دکتر حمیدی همچنین می‌افزاید: در شرایط عادی اجتماعی شدن فرآیندی طبیعی و متناسب با خواست و تمایل کودک است. مشکل از جایی شروع می‌شود که موانعی این روند را مختل می‌کنند. این موانع می‌توانند بسیار ساده ولی تأثیرگذار باشند. گاه رفتاری که از سوی والدین عادی و حتی روزمره تلقی می‌شود بر روان کودک تأثیری منفی می‌گذارد و به اشکال مختلف او را از یادگیری و به کار بردن مهارت‌های اجتماعی بازمی‌دارد.

دخالت‌های نابجا و توقع زیاد در این حوزه یک نارسایی رفتاری شایع محسوب می‌شود. ممکن است والدین حتی در کوچک‌ترین مسائل مربوط به کودک نظیر انتخاب رنگ لباس نیز دخالت کنند و از این که نظر خود را به کودک تحمیل سازند ابایی نداشته باشند.

کسب مهارت‌های اجتماعی به نوعی به خودآگاهی و خودباوری نیاز دارد که کودک از طریق استقلال شخصیتی به آن دست می‌یابد. هنگامی که کودک امتناع کردن و نه گفتن را می‌آموزد سنگ بنای استقلال شخصیتی وی گذاشته می‌شود. گریه کودک در مقابل اگر والدین حق انتخاب و آزادی رای وی را سلب کنند کودک به فردی وابسته و پیرو تبدیل می‌شود که از خودباوری کافی برای یادگیری مهارت‌های اجتماعی و آزمون و خطای رفتارهای متنوع با دیگران برخوردار نیست.

توقع‌ها نیز اغلب دردسرسازند. ممکن است توقع والدین برای به نمایش گذاشتن رفتاری شایسته از فرزندشان در یک جمع فامیلی به امر و نهی‌های شدیدی برای وی منجر شود که در تصور کودک حضور در میان دیگران را امری دشوار و حتی غیرممکن جلوه دهد. اثرات حمایت عاطفی اغلب متخصصان علوم رفتاری حمایت عاطفی از کودک طی مراحل رشد را در شکل‌گیری شخصیت اجتماعی وی موثر می‌دانند. با این حال افراط و تفریط در این حوزه عادتی فراگیر است.

حمایت بیش از اندازه کودک را وابسته و منفعل بار می‌آورد و اجازه بروز مشخصه‌های رفتاری و تعامل با دیگران را از وی سلب می‌کند. در مقابل ارضا نشدن نیازهای عاطفی مهارت‌های اجتماعی کودک را حول محور محبت‌جویی و حتی ترحم‌طلبی شکل می‌دهد.

نیازهای عاطفی شدید عقلانیت را از رابطه فرد با دیگران می‌زداید و او را آسیب‌پذیر می‌سازد. اگر کودک یا نوجوانی عاطفه را در خانه نیابد در جامعه به دنبال آن خواهد گشت و در این مسیر دام‌های هولناکی را پیشروی خود خواهد یافت.

نکته دیگر در حوزه مهارت‌های رفتار اجتماعی به مشکل بیش‌فعالی باز می‌گردد. بیش فعالی کودکان عارضه‌ای است که باید از طریق مشاوره متخصصان و با روش‌های دارویی برطرف شود. درمان نشدن بیش‌فعالی عوارض منفی آن را در تمام دوران عمر گریبانگیر مبتلایان می‌سازد و چه بسا زندگی فرد را به کلی تباه و نابود گرداند.

بیش‌فعال‌ها با مجموعه‌ای از عوارض روحی و روانی، ضعف‌های ارتباطی، اختلالات شخصیتی و... مواجه می‌شوند که مشمول مرور زمان نخواهند شد.

ضعف مهارت‌های ارتباطی و اختلال در رشد سالم شخصیت اجتماعی کودکان می‌تواند آنان را در آینده به فردی بزهکار، پرخاشگر، منزوی و مطرود، اجتماع ستیز یا مبتلا به بیماری‌های روانی تبدیل کند. ناگفته نماند بنابه اصول اثبات‌شده افراد موفق کسانی هستند که مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی بیشتری دارند و از این طریق برتری‌های خود را نسبت به دیگران آشکار می‌سازند.

امین رحیمی

ماهاتما گاندی نیازی به معرفی ندارد. همه، مردی را که رهبری ملت هند را برای استقلال از سلطه انگلیس در سال 1947 بر عهده داشت می‌شناسند.

گاندي چند نکته از عقاید گاندی را با هم مطالعه می‌کنیم.

خودتان را تغییر دهید شما باید مظهر تغییری باشید که می‌خواهید در جهان ببینید.

اگر خود را تغییر دهید، جهان خود را نیز تغییر می‌دهید.

اگر شیوه تفکرتان را تغییر دهید، می‌توانید احساسات و اعمالتان را تغییر دهید و بنابراین جهان اطراف شما نیز تغییر می‌کند، نه تنها به این دلیل که اکنون شما اطرافتان را با فکر و احساسات تازه‌ای می‌نگرید، بلکه به این دلیل که این تغییر می‌تواند به شما کمک کند تا دست به عمل بزنید، به شیوه ای که قبلاً فکر آن را نمی‌کردید ولی غرق در الگوهای فکری قدیمی خود بودید.

شما تحت کنترل هستید شما می‌توانید اندیشه‌ها، واکنش‌ها یا احساساتتان را تقریباً در مورد هر چیزی انتخاب کنید. نباید هیجان زده شوید، رفتار اغراق آمیزی انجام دهید یا به صورت منفی واکنش نشان دهید. البته ممکن است همیشه و بلافاصله این‌گونه نباشد. بعضی اوقات یک حرکت بدون تفکر انجام می‌شود. یا یک تفکر کهنه نمایان می‌گردد. وقتی بفهمید که هیچ چیز بیرونی نمی‌تواند احساس شما را کنترل کند، می‌توانید به تدریج این اندیشه را به زندگی روزانه خود وارد و آن را تبدیل به یک عادت کنید. عادتی که می‌تواند به مرور زمان قوی‌تر و قوی‌تر شود.

با این کار زندگی بسیار آسان‌تر و دلپذیرتر می‌گردد. ببخشید و رها کنید شخص ضعیف هرگز نمی‌بخشد. عفو و بخشش نشانه قدرت است. جنگ با بدی با روش اشتباه به هیچ کس کمکی نمی‌کند؛ و همان طور که در نکته قبلی گفته شد، این شمایید که انتخاب می‌کنید چگونه واکنشی نشان دهید.

وقتی این تفکر را هر چه بیشتر وارد زندگی‌تان کنید، می‌توانید به طریقی دست به عمل بزنید که برای خودتان و دیگران مفید باشد. شما می‌فهمید که بخشش و رها کردن گذشته باعث کمک به شما و مردم جهانتان می‌شود.

یک مثقال عمل بهتر است از یک خروار حرف.

بدون عمل به جایی نمی‌رسید یک مثقال عمل بهتر است از یک خروار حرف. ممکن است فقط حرف بزنید. یا به صورت بی پایان درس بخوانید و مطالعه کنید؛ و فکر کنید که به سمت جلو در حرکتید. اما در زندگی واقعی نتایج کمی کسب کرده باشید. به این لحظه توجه کنید چرا؟ زیرا زمانی که شما در زمان حال به سر می‌برید، در مورد لحظات بعدی که تحت کنترل شما نیستند، نگرانی ندارید؛ و این مقاومت که از انجام هرگونه عملی جلوگیری می‌کند، قدرتش را در نتیجه تصور نتایج منفی در آینده از دست می‌دهد؛ و بنابراین راحت‌تر می‌توانیم هم وارد عمل شویم و هم بر زمان حاضر تمرکز کنیم و بهتر عمل کنیم.

همه انسانیم وقتی شروع به اسطوره ساختن از افراد کنید، این خطر وجود دارد که دیگر نتوانید با آن‌ها ارتباط برقرار کنید. ممکن است کم کم فکر کنید که شما هرگز نمی‌توانید به چیزهای مشابه آن‌ها دست یابید، زیرا آن‌ها خیلی متفاوت هستند.

بنابراین مهم است که به یاد داشته باشید همه ما گذشته از اینکه چه کسی هستیم، انسانیم. پایداری پایدار و محکم باشید. در آینده مخالفت‌های اطرافتان کمرنگ و نابود می‌شود؛ و مقاومت درونی شما و خود تخریبی که می‌خواهد شما را عقب نگه دارد و از پیشرفت‌تان جلوگیری کند، روز به روز ضعیف‌تر می‌شوند.

موفقیت و پیروزی به ندرت با آن سرعتی که می‌خواهید به دست می‌آید. یکی از دلایلی که افراد به آنچه که می‌خواهند نمی‌رسند، این است که آن‌ها خیلی زود خسته می‌شوند.

من فقط به جنبه‌های خوب انسان‌ها توجه می‌کنم. از آنجایی که خودم بی عیب و نقص نیستم، علاقه‌ای به کشف خطاهای دیگران ندارم.

خوبی مردم را ببینید و به آن‌ها کمک کنید من فقط به جنبه‌های خوب انسان‌ها توجه می‌کنم. از آنجایی که خودم بی عیب و نقص نیستم، علاقه‌ای به کشف خطاهای دیگران ندارم.

بیشتر وقت‌ها، افراد ویژگی‌های خوبی دارند و همچنین ممکن است بعضی ویژگی‌هایشان چندان خوب نباشد. اما شما می‌توانید تصمیم بگیرید که به کدام توجه کنید. اگر به دنبال پیشرفت هستید، روی خوبی افراد تمرکز کنید.

این کار باعث می‌شود که زندگی برای شما آسان‌تر شود همزمان که دنیا و روابطتان مثبت‌تر و دلپذیرتر می‌شود.

زمانی که شما خوبی افراد را می‌بینید، کمک کردن به آن‌ها برای شما راحت‌تر می‌شود. هماهنگ و قابل اعتماد باشید خود واقعی‌تان باشید و تظاهر نکنید.

همیشه بین اندیشه، گفتار و کردارتان هماهنگی ایجاد کنید. یکی از بهترین نکات برای بهبود مهارت‌های اجتماعی، رفتار یکسان و ارتباط براساس اعتماد است. به نظر می‌رسد افراد واقعاً به ارتباط درست و اطمینان بخش علاقه دارند؛ و زمانی که اندیشه، گفتار و کردار شما در یک راستا باشد، به لذت درونی بالایی می‌رسید.

رشد کنید و به تعالی برسید پیشرفت مداوم، قانون زندگی است. شما همیشه می‌توانید توانایی‌ها و عادت‌هایتان را بهبود ببخشید و خود را مجدداً مورد ارزیابی قرار دهید. شما می‌توانید درک عمیق‌تری از خود و جهانتان بدست آورید.

برترین ها نوشت: گفتن بعضی حرف ها یا نظرات به کودکان تاثیرات بسیار بدی بر ذهن آنها دارد. بعضی از این صحبت ها آنقدر بد هستند که اکثر ما بد بودنشان را تشخیص می دهیم و از گفتن آنها به کودک خودداری می کنیم، مثلا جملاتی مانند "کاش هیچ وقت به دنیا نمی آمدی" یا "ما تو را نمی خواستیم".

شاید جالب باشد بدانید که بعضی جملات بی ضرر به نظر می رسند ولی گفتنشان کم کم کودک را دچار خودکم بینی و احساسات منفی می کند. در اینجا شما را با چند مورد از این جملات نادرست آشنا می کنیم:

1.بیشتر تلاش کن، تو می توانی ممکن است احساس کنید که فرزندتان در مدرسه، در ورزش یا در مهارت های دیگر آن طور که باید و شاید از توانایی هایش استفاده نمی کند. هر گونه اظهارنظری که نارضایتی شما را نشان بدهد نه تنها او را دلسرد می کند بلکه می تواند نتیجه عکس داشته باشد. وقتی چیزی از فرزندتان می خواهید، دقیقا مشخص کنید که توقعتان چیست. مثلا بگویید "وقتی اتاقت را کاملا تمیز کردی اجازه داری کارتون تماشا کنی."

2. کمتر غذا بخور بهتر است از هر جمله ای که ذهنیت کودک را نسبت به ظاهرو بدنش تحت تاثیر قرار می دهد بپرهیزید. مثلا نگویید "مطمئنی که باید یک کیک دیگر بخوری؟" . همین طور از به کار بردن هر صفتی خود داری کنید. مثلا نگویید فرزندتان "پرخور" یا "بهانه گیر" است. در عوض، سعی کنید به نکات مثبت اشاره کنید و به جای کلی گویی، منظور دقیقتان را بیان کنید مثلا بگویید "چه خوب که سوپ مرغ را امتحان کردی."

3. تو همیشه... تو هیچ وقت ... هرگز از کلماتی مثل "همیشه" یا "هیچ وقت" استفاده نکنید. در پس این کلمات تاثیراتی وجود دارد که می توانند تا آخر عمر با کودکتان بمانند. جمله ای مانند "تو همیشه وسائلت را گم می کنی" باعث می شود که او احساس بدی راجع به خودش پیدا کند و واقعا تبدیل به کودکی شود که همیشه وسائلش را گم می کند. به جای به کار بردن جملات منفی از فرزندتان بپرسید که چگونه می توانید به او کمک کنید تا رفتارش را تغییر دهد. مثلا بگویید "من احساس می کنم گاهی فراموش می کنی وسائلت را کجا گذاشته ای. ما چگونه می توانیم کمکت کنیم؟"

4. چون من می گویم! گفتن چنین جمله ای شما را رئیس مطلق معرفی می کند و به حس استقلال و لیاقت کودک ضربه می زند. همچنین باعث می شود کودک شما یکی از فرصتهای یادگیری را از دست بدهد. مثلا تصور کنید که بچه های شما دوست دارند به جای آمدن به خانه خاله تان به پارک بروند و بازی کنند. به آنها بگویید " می دانم دوست دارید بازی کنید ولی خاله دوست دارد شما را ببیند و ما باید به بزرگترها احترام بگذاریم."

5. به تو گفته بودم... تصور کنید چندین بار به پسرتان گفته اید که اگر همه بعدازظهر بازی کند وقت کافی برای امتحان ریاضی اش نخواهد داشت. و حالا پسرتان نمره اش را گرفته و شما از آن ناراضی هستید. گفتن جمله "به تو گفته بودم" باعث می شود او فکر کند همیشه حق با شما است و او همیشه اشتباه می کند. در عوض سعی کنید به نتایج مثبت کارهای او اشاره کنید، مثلا وقتی به حرفتان گوش می کند و اتاقش را تمیز می کند بگویید " حالا اتاقت بهتر به نظر می رسد نه؟ پس بهتر است همیشه اتاقت را تمیز کنی."

6. تو بهترینی اگر همیشه کودکتان را تحسین کنید و به او بگویید که چقدر با هوش و زرنگ است، کم کم در مورد امتحان چیزهای تازه یا سخت تر دچار تردید خواهد شد چون می ترسد که نتواند مثل همیشه خوب و باهوش باشد. همچنین وقتی فرزند شما درگیر کاری باشد و به مشکل برخورده باشد، گفتن جمله ای مانند"اما تو خیلی زرنگ هستی" نتیجه عکس خواهد داشت، چون احساس می کند که لیاقت صفت های خوبی که به او می دهید را ندارد. بهتر است تنها به تلاش و کوشش او بها بدهید و بگویید "تو خیلی تلاش می کنی پس حتما موفق می شوی" یا "کارت عالی بود آفرین."

7. نگران نباش اشکالی دارد اگر به کودک مضطرب و نگرانتان دلداری بدهید؟ بله، چون اگر به او بگویید که نباید نگران باشد احساس او را نادیده گرفته اید. همین طور جملاتی مثل "گریه نکن" یا "آرام باش" نتیجه ای مشابه خواهند داشت. در عوض بگویید " می دانم نگران هستی. می توانی به من بگویی چه چیزی بیشتر از همه نگرانت کرده است؟ "

8. بهتر است با او دوست نباشی هرگز به فرزندتان نگویید که از بعضی دوستانش خوشتان نمی آید و نباید با آنها دوست باشد. این نظر شما هر دلیلی داشته باشد، باعث می شود که توجه فرزندتان نسبت به آن شخص خاص بیشتر شود. در عوض بکوشید با او صریح و مستقیم صحبت کنید تا بتوانید مکالمه ای راحت و روشن در مورد ارزش ها و چیزهای خوب و بد با فرزندتان داشته باشید. مثلا بگویید "چه چیز آن دوست برای تو جذاب است؟ شما دونفر چه کار می کنید؟".

9. این طوری نه. بگذار نشانت بدهم تصور کنید که از فرزندتان خواسته اید کاری را انجام دهد، ولی او در انجام آن چندان موفق نبوده است. مسلما سخت است که جلوی خودتان را بگیرید و در انجام آن کار دخالت نکنید. ولی این کار اشتباه است چون فرصت یادگیری را از او می گیرد، ضمن اینکه در صورت تکرار باعث می شود که او کم کم از امتحان چیزهای تازه بترسد. سعی کنید به جای اینکه آن کار را خودتان اجام دهید، با او همکاری کنید و بگویید "مادر من به من یاد داده که چگونه حوله ها را تا بزنم. بگذار به تو نشان بدهم."

از لینکهای زیر می توانید دانلود کنید                            مفهوم شهودی حد                  دانلود کنید

                                   رسم نمودار تابع سینوس به کمک   دایره مثلثاتی                  دانلود

                                  رسم نمودار تابع جزئ صحیح سینوس                                 دانلود